Net niet de held in handbalderby.
Sander van der Leuvert eist hoofdrol op, maar incasseert in extremis alsnog gelijkmaker.
Sander van der Leuvert gooide zijn armen in de lucht. Hij was door het dolle heen na zijn katachtige redding op de inzet van Rob van den Akker. Met nog twintig seconde te gaan in de enerverende derby tegen MHV leek de doelman zich tot de held van de handballers van HVW te ontpoppen. Maar een dikke halve minuut na zijn puike reflex keek de goalie van de Wanroijse ploeg alsnog beduusd voor zich uit nadat Gijs Dobbelsteen een stunt in extremis had vorokomen: 24 – 24
We hebben de winst uit handen gegeven, constateerde van der Leuvert teleurgesteld. Ik pakte die bal van Rob op een belangrijk moment. Toen wist ik zeker dat we niet meer zouden verliezen. Mijn redding gaf mijn team een boost, maar toch ging het nog mis. Vooraf had ik voor een gelijkspel getekend, maar nu we een punt hebben gepakt houd ik toch een zuur gevoel aan deze wedstrijd over.
Van der Leuvert wilde zich laten zien in de clash met de grote buurman. De trainer hoeft ons voor een wedstrijd tegen Mill niet te motiveren. We leven al twee weken toe naar dit duel. Door die beleving in het team kan er iets moois ontstaan. We hebben vandaag ook een uur prima gehandbald. Het contrast was groot MHV speelde gezapig, HVW acteerde daarentegen met veel bezieling.
Coach Ton Wolfs draafde langs de lijn mee met het spel. Hij balde zijn vuisten en schreeuwde zijn mannen naar voren. Even verderop veerde Jasper Albers, de geblesseerde sterspeler van de handballers uit Wanroij, op van de bank bij bijna elke doelpoging van zijn team.
HVW dichte het kwaliteitsverschil met MHV, toch de koploper van de tweede klasse, met hard werken. Omdat de Millenaren zich daarnaast zichtbaar aan scheidsrechter Harrie van Kreij ergerden, legde de thuisploeg MHV zijn wil op. HVW liep na een gelijk opgaand begin uit naar een 13-9 voorsprong. Na rust knokte de lijstaanvoerder, vorig seizoen nog actief in de eerste divisie, zich meermaals terug. Met de enorme apotheose in de slotseconden als grootste voorbeeld.
Van der Leuvert was blij met de prestatie van HVW. Ik heb genoten, sprak de 38 jarige keeper. Het was een erg leuke wedstrijd om te spelen. Voor de doelman, die ook nog een strafworp van Lukas Koppes keerde, was het de eerste keer in meer dan 20 jaar dat hij tegenover de ploeg uit zijn woonplaats stond. In de jeugd had ik weleens tegen MHV gespeeld, maar in het eerste team tot voor dit seizoen nog nooit. MHV speelde altijd hoger. Toen zij nog in de eerste divisie speelde, ging ik vaak kijken. Ik was jarenlang bijna bij iedere thuiswedstrijd. De duels op dat niveau waren altijd mooi om te zien. Ik heb er misschien ook wel baat bij gehad dat ik geweest ben. Ik weet hoe de MHV’ers schieten. Ik stopte ballen met enkele automatismen.
MHV’er van den Dobbelsteen: verschrikkelijke wedstrijd.
Gijs van den Dobbelsteen keek gistermiddag niet met al te veel plezier terug op het duel met HVW. Het was een verschrikkelijke wedstrijd, concludeerde de speler van MHV’81. Dat lag allereerst aan onszelf, omdat we niet goed waren, maar ook aan de scheidsrechter. Door zijn rare beslissingen liepen we gefrustreerd rond. We zijn doorgegaan met handballen om schik te hebben, maar dat hadden we nu niet.
Van den Dobbelsteen (28) groeide op in Wanroij, maar was niet extra gebrand op een goed resultaat tegen HVW. Van vroeger uit is er veel rivaliteit tussen deze teams, maar voor mij is het gewoon een wedstrijd zoals alle anderen. De spelers van HVW waren vandaag duidelijk gemotiveerder dan wij.
Bron: de Gelderlander 23-11-2015