Zaterdag was de dag. Onze revanche op Tremeg die tevens ook koploper zijn en – om ook zeker niet te vergeten – als we deze zouden winnen er voor ons nog altijd een kans op het kampioenschap is.
Iedereen was redelijk nerveus voor de wedstrijd, gelukkig hadden we meer dan genoeg Wanroijse suporters bij!
We startte de wedstrijd goed. De aanvallen liepen redelijk soepel en ook de verdediging stond goed, hierdoor konden we een mooie voorsprong pakken. De laatste 10 minuten van de eerste helft zakten we in. De ballen gingen in de aanval vaker langs de goal dan er is.
De ruststand was 7-11 in ons voordeel. Stuk voor stuk wisten we dat toen we thuis tegen Gemert speelden we in de rust ook 4 goals voor stonden maar toen alsnog verloren. Dit mocht nu niet weer gebeuren!
De tweede helft begonnen we weer goed en liepen de frustraties hoog op bij enkele van onze tegenstanders. Maar ook wisten we dat Gemert de vorige keer pas in het einde van de tweede helft door kwam. Deze keer kregen ze daar de kans niet voor. De verdediging stond als een huis, daar kwam eigenlijk niemand doorheen en als ze daar toch doorheen kwamen hadden we Maud nog die een aantal keren de bal toch goed uit het doel hield.
Eind tweede helft werd het toch wel duidelijk dat we zouden gaan winnen en stiekem werden er hier en daar alvast wat kleine feestjes gevierd.
Toen de scheids dan eindelijk affloot was het dan echt waar. We hadden gewonnen van de koploper met 17-22 en zo blijven we in de strijd voor het kampioenschap!!
De blijdschap was groot en als team hebben we Gerold nog nooit zo blij gezien.
Er was dan ook afgesproken dat we ’s avonds allemaal naar de kantine zouden komen, waar Gerold een rondje deed en Jenna trakteerde op taart om deze overwinnig goed te vieren! ??
Groetjes de C1
