Ton Wolfs, trainer/coach van het eerste herenteam, is nog lang niet klaar met de klus waaraan hij in 2015 is begonnen.
Vanaf het begin is hij duidelijk geweest in zijn doelstellingen; dit team is rijp voor de stap naar boven. Er is intussen hard gewerkt aan het sterker en breder maken van de groep. Er staan nu ongeveer 18-20 enthousiaste en gemotiveerde mannen te popelen om onder zijn leiding te ballen. Een gezonde mix van gelouterde en jonge jongens die voor elkaar door het vuur gaan.
Ton spreekt trots over zijn jongens; winnen is niet iets wat je in de schoot geworpen krijgt maar wat je door hard werken moet verdienen. Alles eraan doen en ook veel ervoor laten werpt zijn nu vruchten af. Iedereen is topfit of parkeert kleine pijntjes tot na de competitie. Er zijn geen problemen anders dan dat Ton telkens de moeilijke keuze moet maken wie zondags niet kan spelen. Er is immers maar plaats voor 14 personen op het formulier en 7 in het veld. Lovend spreekt hij over de jongens die regelmatig hun persoonlijk belang ondergeschikt maken aan het collectief. De kracht van de groep is dat het een hecht team is met de juiste dynamiek. Ze vangen elkaar ook op als daar aanleiding toe is.
Terugkijkend naar zijn eigen handbalcarrière ziet Ton grote verschillen in de manier waarop het spel wordt gespeeld. Handbal is enorm gegroeid en mooier. Het spel is veel dynamischer en sneller. Met name de verdediging is beweeglijker en door betere rugdekking makkelijker te organiseren. Daarentegen ziet hij in de sportbeleving veel gelijkenissen. Hij werd als jonge jongen ook al goed opgenomen in het toenmalige team. Een mix van opjutten en ondersteunen waardoor hij zich kon ontwikkelen en groeien tot uiteindelijk gelouterde spelverdeler.
De competitie loopt al gauw op z’n einde maar Ton heeft uitgesproken plannen voor wat daarna komt; de voorbereiding op volgend seizoen begin al in april. Met name de jonge gasten krijgen de gelegenheid om met trainingsarbeid de kleine of grote verschillen weg te werken. Komend seizoen verwacht Ton nog geen grote wijzigingen omdat iedereen bij de groep wil blijven en wil meemaken hoe het een klasse hoger is. Maar daarna zullen mogelijk een aantal gelouterde spelers het rustiger aan gaan doen.
De breedte van de selectie noodzaakt Ton ook om, in overleg met de technische staf, werk te maken van het 2e team. Jongens die nu net niet kunnen aanhaken moeten in een 2e team worden doorontwikkeld. Er mag geen kloof zijn tussen 1 en 2. Dicht bij elkaar met dezelfde motivatie en gedrevenheid. Spelers en kader moet er vol voor gaan. Zorgpunt is de doorstroming vanuit de jeugd. Een aantal jaren is er geen instroom geweest van jongens waardoor er een het gat is ontstaan tussen senioren en jeugd. Dit moeten we zien op te vangen met stimulatie van instroom van buiten de vereniging. Ton richt zijn pijlen op de regio en staat open voor nieuwkomers. Dat dit effect kan hebben op de huidige spelers beseft hij maar al tegoed. Des te meer onderschrijft hij het belang van een sterk 2e team. Iedereen heeft op z’n eigen niveau recht op lekker trainen en een goed potje handbal. Niemand mag buiten de boot vallen.
Ton heeft zich het aankomend seizoen tot doel gesteld te gaan werken aan het sterker maken van jongere spelers die nog te veel ontzag voor medespelers en de tegenstander hebben. Niemand is klaar met leren en groeien. We gaan het publiek nog meer vermaken en laten zien hoe geweldig dit spelletje is. Meer publiek bereiken waardoor de zichtbaarheid in de regio toeneemt en de belangstelling vanuit de jeugd wordt aangewakkerd. Ton beseft dat in de Wanroijse sport het voetbal domineert. Toch is er voldoende uitdaging en ruimte om het handbal ook een plaats te geven. Dat heeft HVW in de afgelopen 37 wel bewezen.
En met alleen binnenhalen ben je er niet. Je moet leden ook iets kunnen bieden anders lopen ze net zo hard weer naar buiten. Bekwame en gemotiveerde kaderleden hebben daarin een sleutelrol. Waar voor een standaard team nog wel een vakbekwame externe trainer te vinden is, komt het voor de lagere en jeugdteams neer op kaderleden van binnenuit. Aansturing en scholing van je eigen kader is daarom o zo belangrijk. Groeien doe je met name bij de jeugd dus daar moet het al goed zijn, anders raak je achterop.
Na volgend seizoen kijkt Ton nog wel wat zijn verdere plannen zijn. Hij stopt als er geen groeimogelijkheden meer zijn of als de groep aangeeft dat het mooi is geweest. Veel zal ook afhangen van toekomstige successen die invloed gaan hebben op de motivatie van Ton en de groep. De drive is er in ieder geval zeker wel.
De regionale handbalontwikkelingen op de langere termijn baren Ton enigszins zorgen. Signalen die hem vanuit Mill en Uden bereiken zijn ook voor de kortere termijn geen goed voorteken. Het gaat blijkbaar niet overal voor de wind. Blij wordt hij er niet van want een zwakkere regio is voor niemand goed. We hebben elkaar juist nodig, dus wat hem betreft staat de deur open voor een goed gesprek. Waar nodig zullen we elkaar de hand moeten reiken of zelfs ineen slaan om het regionale handbal op de kaart te houden en te laten groeien.
Op de hele korte termijn staat het vizier gericht op zondag. Thuis voor eigen publiek kampioen worden ligt nu binnen handbereik. Vanavond zijn de jongens nog even op scherp gezet. Niet gaan dromen maar figuurlijk met beide voeten op de grond blijven. Als alles verloopt zoals gepland dan is het daarna feesten. De bekroning op een succesvol handbalseizoen. Dan mag iedereen de teugels los gooien en genieten…..
Er is maar beperkte tribunecapaciteit dus kom op tijd.
