Teamspirit is de basis voor het succes van HVW. Vijf jaar na de degradatie keren de handballers uit Wanroij terug in de eerste klasse. En dat werd zondag uitbundig gevierd.
Een jochie komt met een boekje naar hem toe. ,,Mag ik je handtekening?”, vraagt het ventje aan Jasper Albers. De handballer van HVW kijkt verwonderd. ,,Er heeft nog nooit iemand om mijn handtekening gevraagd. Wat een eer zeg.”
Het hoort erbij als je kampioen bent. Albers is zichtbaar ontdaan. De titel in de tweede klasse doet hem veel. Drie seizoenen geleden keerde hij terug in Wanroij na avonturen op hoger niveau bij Bevo en MHV’81. ,,Ik kwam terug met een droom. Kampioen worden met HVW. Ik schiet er gewoon vol van. Dat die droom nu uit is gekomen, is fantastisch”, zegt de 24-jarige Wanroijse handballer zondag na de eenvoudige overwinning (29-23) op Bergeijk.
Onvoldoende plek
Sporthal De Hoepel in Wanroij zit deze middag bomvol. Er zijn zelfs toeschouwers die moeten staan, omdat er niet voldoende plek is. Vijf jaar na de degradatie gaat het weer goed met HVW. ,,Vrienden, familie. Dit betekent zo veel voor me. Ik wilde het handbal in Wanroij weer op de kaart zetten en zie nu. Iedereen praat erover en leeft met ons mee.”
Titelfavoriet
Vraag een willekeurig lid van HVW naar het succes van de handballers en het antwoord zal zijn: ‘de teamspirit’. Na een slordig begin van de competitie groeide HVW uit tot de titelfavoriet in de tweede klasse. In eigen huis bleef de equipe van coach Ton Wolfs het gehele seizoen ongeslagen. De trainingen zijn druk bezocht en in de kampioenswedstrijd moest Wolfs zelfs twee spelers teleurstellen. Er mogen namelijk maar veertien handballers meedoen en Wolfs heeft zestien jongens tot zijn beschikking. Dus vielen Robert Jans en Albers’ broertje Rik buiten de boot. “Ik heb zó veel respect voor de jongens die dit goed accepteren”, zegt Albers. ,,Ik weet dat zij net zo blij zijn met het kampioenschap als wij. Zij zullen er echt niet minder om feesten.”
Dat beaamt Gert-Jan de Kleijnen. De routinier heeft zelfs in de eredivisie gespeeld voor Swift en Bevo en wilde na jaren bij MHV recreatief gaan handballen. ,,Ik zou hier eigenlijk in het tweede gaan handballen, omdat ik minder train. Maar ze wilden mij graag bij het eerste erbij hebben. Dat was dus niet eens mijn insteek en nu zijn we gewoon kampioen”, zegt de sterkhouder. ,,Het is een hechte groep en ik denk dat we goed mee kunnen in de eerste klasse.”
De HVW’ers worden aan alle kanten gefeliciteerd. Zelfs de fitnesscoach van Albers is gekomen. ,,Morgen kom ik niet fitnessen, hoor”, zegt Albers lachend tegen hem.
Tegentreffers
Waar zijn teamgenoten het feest voortzetten in de kleedkamer, puft Albers nog eens uit op een bank in de sporthal. ,,Het moest nu gebeuren. Voor het publiek was de wedstrijd denk ik niet spannend, maar in het veld is dat anders. Iedere tegentreffer voelt in zo’n wedstrijd alsof ze voor drie tellen. Dat is niet normaal. De weg naar de titel was lang en zwaar. Maar we hebben het gewoon geflikt.” Het handbal staat in Wanroij weer op de kaart.
Bron: Gelderlander